Het wereldrecord staat er. Gent vierde feest donderdag, maar de echte oplossing van de crisis bleef te veel buiten beeld.
Als 249 dagen regeringscrisis iets bewijst, is het niet dat de politieke partijen geen goede wil tonen, maar dat dit land zoals het nu bestaat, niet meer te regeren valt. Een wagen zonder motor krijg je niet meer in beweging.
Het is goedkoop de schuld in de schoenen te willen schuiven van de N-VA, maar zij is de partij die begrijpt dat we beter geen regering hebben, dan een slechte regering. Een regering van de lethargie, een regering van de wafelijzers, een regering van de niet-bestaande nationale eenheid.
Nu is het de tijd om de trein op de sporen te zetten naar het volgende station. Johan Vandelanotte heeft er al iets van begrepen, al getuigt zijn voorstel nog van Belgicistische schroom. Een Belgische Unie met vier componenten.
Een stap vooruit, maar die zal opnieuw verzanden in nieuwe ruzies. Trouwens, toen Vandelanotte nog de man van Laken was en 'informatie' moest verzamelen, hebben we niets in die zin van hem gehoord.
Alleen een ouwe 'omnibus,' een trage stoptrein, zal aan het station van de Belgische Unie stoppen. Een echte trein die passagiers op hun bestemming brengt, rijdt stevig door tot aan het station Vlaamse Onafhankelijkheid. Pas daar kunnen we afgeraken van het Franstalige gepest over neo-Hitleriaanse corridors, transfers, uitbreiding van Brussel, economische blokkeringen, lakse justitie en une langue si locale.
Pas als we het station Vlaamse Onafhankelijkheid binnenrijden, kunnen we echt gaan feest vieren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten