V-Dag in V-land

Het is gelukt.
Wat de opiniepeilingen voorspelden, wat niemand durfde te geloven, het is gebeurd. De Vlamingen hebben gekozen voor Vlaanderen en voor verandering.
De N-VA begon in de peilingen als bijna even groot als de CD&V. Dan kwam de vraag of ze de 20 procent zou halen. Peilingen rukten op naar de 26 procent. Het resultaat: het werd nog beter.
We stellen nu vast dat bijna de helft van de Vlamingen voor een V-partij gestemd hebben. Eerlijk is eerlijk, veel heeft te maken met de crisis, met de totale lethargie van de laatste jaren na de puinhopen van paars. Maar het is toch onontkoombaar vast te stellen dat de Vlamingen de oplossing van de crisis in 'meer Vlaanderen' gezocht hebben.
De arrogantie van het Waalse 'non' rond B-H-V, een zogezegd onbelangrijk thema in tijden van crisis, heeft de Vlamingen ertoe overgehaald eindelijk een scherpe keuze te maken. Een keuze, niet voor de rustige vastheid van het far niente, maar voor de vooruitgang en de actie. Het is nu de enorm zware taak van N-VA en Bart De Wever om die dromen te realizeren.
De tragiek van de verkiezingsuitslag is dat hij door ons politiek systeem opgezadeld wordt met de partij van Daerden, Flahaut en Onkelinckx, de experten van de blockage en het tegenovergestelde van wat de Vlamingen willen.
N-VA is de grootste van Vlaanderen en moet nu het initiatief nemen. Dat zal moeilijk zijn met een nieuwe, onverwachts grote, ploeg van onbekende en onervaren nieuwe lichting parlementairen. Daarom zouden alle Vlamingen, van welke politieke achtergrond ook, de N-VA en de nieuwe regering wat meer tijd moeten geven. Het kan niet allemaal binnen 24 uren gebeuren, maar de hoop en de wil is er.
Nog even terug naar de V-partijen. Ja, het Vlaams Belang heeft de zwaarste nederlaag uit zijn geschiedenis beleefd. Maar uitgeteld of vermorzeld, zoals sommige media beweren, is niet juist. De partij zit nog altijd in hetzelfde peloton als Open VLD, SP.A en nu ook CD&V. De middenmoot. Als het N-VA ooit in de problemen geraakt - en ik hoop dat dat niet gebeurd want slecht voor Vlaanderen - dan kan een deel van haar stemmen terugvloeien naar het Vlaams Belang, op voorwaarde dat deze partij haar imago aanpast. Het Vlaams Belang zal altijd nodig zijn als zweeppartij, als de partij die de weg wijst voor sommige thema's.
De LDD tenslotte is ten onder gegaan aan haar grootste minpunt: het imago van een eenmanspartij. Het is nu wellicht te laat om daar nog iets aan te doen, te meer daar precies die ene man ook de enige overgebleven verkozene is in het Belgisch parlement. Meer ideeen, meer personeel, meer economie zonder tafelspringerij, dat is het wat Vlaanderen verlangt van LDD. De partij zal de klap van 13 juni, de verjaardag van haar voorzitter, moeilijk te boven komen. Maar toch kan zij nog bijdragen leveren tot een nieuw Vlaanderen.
Na V-dag in ons nieuwe V-land, hebben we nu ook nood aan een nieuwe dynamische mentaliteit en een optimisme dat beantwoord wordt door daden.
Vanaf nu is het woord aan de N-VA.