maandag 24 augustus 2009

IJzerwake / Zonder Brussel

Zoals in mijn profiel aangegeven, ben ik nog nooit van mijn leven naar een IJzerbedevaart of -wake geweest. Mijn reden? Toen ik de gelegenheid had om te gaan, had ik er gewoon geen belangstelling voor. En nu woon ik te veraf om er te geraken. Moest ik nog in Vlaanderen wonen, zou ik er op af gaan? Ik denk van wel. Gewoon om te tonen dat er Vlamingen zijn die wel degelijk een toekomst willen voor Vlaanderen, voor een ander Vlaanderen.

Is dat ander Vlaanderen een Vlaanderen zonder Brussel? Een interessante voorzet van Frans Crols, de man van Trends die ik enorm respecteer. Zijn tijdschrift, al is het economisch, is een zeldzame vogel in het Vlaamse medialandschap. Een niet-politiek-correcte brok leescultuur.
Om terug te keren naar Brussel, de eerste reactie, ook van vele toehoorders op de IJzerwake, was dat de Vlaamse hoofdstad bij Vlaanderen hoort. Begrijpelijk, historisch is het een Vlaamse stad met een rijke Vlaamse cultuur. Maar er is ook de realiteit van het heden. Brussel is in de handen van een rabiate Franstalige meerderheid, met het racistische, ultranationalistische en expansionistische FDF als symbool. Straks wordt die radicale Franstalige meerderheid misschien nog vervangen door een radicale islamitische meerderheid.
Wij Vlamingen moeten ons afvragen: is een dergelijk Brussel een plus voor een onafhankelijk Vlaanderen, of een minus, een last? Volgens Crols is het duidelijk het laatste, en ik vrees dat ik hem moet gelijk geven. Een Vlaanderen met een Franstalig/Islamitische relstad aan zijn been is geen hoopvol Vlaanderen, geen vredig of samenlevend Vlaanderen.
Velen dromen er nog van dat de Franstalige Brusselaars in een referendum over hun toekomst - voor zover referenda gehouden worden in dit land - eerder voor een welvarend Vlaanderen dan voor een sukkelend Wallonie zullen stemmen. Ik geloof daar zo niet in. De rabiate Franstaligen zullen kost wat kost in een Franstalig geheel willen opgaan.
De absolute must voor Vlaanderen is dat wanneer het tot een scheiding komt, de Vlaamse politici die over de toekomst beslissen weer geen toegevingen doen - en Brussel laten vertrekken zonder dat het stukken uit de Vlaamse Rand wegscheurt. Brussel kan de rol spelen van een Europese hoofdstad - het zogenaamde Brussels DC - maar de Rand moet Vlaams blijven. Het vertrek van Brussel uit Vlaanderen kan als een toegeving verpakt worden om de Franstalige haatgroepen wat te sussen, maar er kan niets meer.