Gelukkig 2010 aan alle lezers ondertussen.
Volgens de Chinese kalender wordt 2010 het jaar van de tijger, maar als je de media doorneemt, lijkt het het jaar van de N-VA te worden.
La Libre Belgique had onlangs die peiling die de partij als de derde grootste van Vlaanderen plaatste - na de CD&V en het Vlaams Belang - maar voor de klassieke traditionele partijen Open VLD en SP.A, die twee van de grootste ideologische stromingen van de voorbije eeuw vertegenwoordigen. De Lijst Dedecker en Groen kwamen in het verhaal bijna niet meer voor, voorzover de laatste ooit een grote partij was kunnen worden.
Dan is er Knack, met als titel "De Goudmijnen van de N-VA" met een analyse over de rol van de partij bij de vorige verkiezingen. Volgens het onderzoek had zomaar 31 procent van de kiezers overwogen N-VA te stemmen. Dat is een waarschuwing van je welste, niet alleen aan de andere partijen, maar ook aan de N-VA zelf. Hoog scoren in een peiling of een onderzoek gebeurt al vaker, maar het resultaat behalen in echte verkiezingen, dat is wat anders, vraag het maar aan LDD.
Dan is er natuurlijk ook de negatieve berichtgeving, met De Standaard op kop. Groeipijnen teisteren de N-VA, beweerde die krant. Het werkwoord "teisteren" vond ik werkelijk te ver, want als een partij door iets geteisterd wordt, dan verwacht je in peilingen al gauw een diepe val. De politiek-correcte krant had het vooral over de twijfel die heerst over de talenten van Philippe Muyters als minister, en de vermeende lage kwaliteit van sommige nieuwe parlementsleden zonder ze te noemen. Ook vermelde de krant het feit dat de andere partijen nu weten wie de vijand is, en zich in de volgende verkiezingscampagne niet meer zullen verkijken op het fenomeen LDD.
Het grootste gevaar voor de N-VA komt van een naam uit het verleden: de Volksunie. Zoals het Vlaams Belang zo graag opmerkt, als er echt hard onderhandeld wordt over echte Vlaamse thema's - noem maar BHV als voorbeeld - dan zal de N-VA zich niet van zijn zachtste kant mogen laten zien. Eerst iets beloven en dan er onder uit trekken als het onmogelijk blijkt, kan 1 keer werken juist voor verkiezingen, maar geen twee of drie keer. De partij zal haar Vlaamse eisen niet zoals de Volksunie in het verleden naar de achtergrond mogen schuiven bij het geringste Waalse gekraai, anders wordt de partij gewoon een CD&V+. Hopelijk hebben de lessen van het kartel de leiders en leden van de N-VA genoeg bijgeleerd.
Wij wensen de N-VA, net zoals alle andere Vlaamsvoelende partijen en individuen, een standvastig Jaar van de Tijger, en we kijken ook met grote belangstelling uit naar het inhoudelijk congres dat de partij tegen eind dit jaar moet houden.
