Het is gelukt.
Wat de opiniepeilingen voorspelden, wat niemand durfde te geloven, het is gebeurd. De Vlamingen hebben gekozen voor Vlaanderen en voor verandering.
De N-VA begon in de peilingen als bijna even groot als de CD&V. Dan kwam de vraag of ze de 20 procent zou halen. Peilingen rukten op naar de 26 procent. Het resultaat: het werd nog beter.
We stellen nu vast dat bijna de helft van de Vlamingen voor een V-partij gestemd hebben. Eerlijk is eerlijk, veel heeft te maken met de crisis, met de totale lethargie van de laatste jaren na de puinhopen van paars. Maar het is toch onontkoombaar vast te stellen dat de Vlamingen de oplossing van de crisis in 'meer Vlaanderen' gezocht hebben.
De arrogantie van het Waalse 'non' rond B-H-V, een zogezegd onbelangrijk thema in tijden van crisis, heeft de Vlamingen ertoe overgehaald eindelijk een scherpe keuze te maken. Een keuze, niet voor de rustige vastheid van het far niente, maar voor de vooruitgang en de actie. Het is nu de enorm zware taak van N-VA en Bart De Wever om die dromen te realizeren.
De tragiek van de verkiezingsuitslag is dat hij door ons politiek systeem opgezadeld wordt met de partij van Daerden, Flahaut en Onkelinckx, de experten van de blockage en het tegenovergestelde van wat de Vlamingen willen.
N-VA is de grootste van Vlaanderen en moet nu het initiatief nemen. Dat zal moeilijk zijn met een nieuwe, onverwachts grote, ploeg van onbekende en onervaren nieuwe lichting parlementairen. Daarom zouden alle Vlamingen, van welke politieke achtergrond ook, de N-VA en de nieuwe regering wat meer tijd moeten geven. Het kan niet allemaal binnen 24 uren gebeuren, maar de hoop en de wil is er.
Nog even terug naar de V-partijen. Ja, het Vlaams Belang heeft de zwaarste nederlaag uit zijn geschiedenis beleefd. Maar uitgeteld of vermorzeld, zoals sommige media beweren, is niet juist. De partij zit nog altijd in hetzelfde peloton als Open VLD, SP.A en nu ook CD&V. De middenmoot. Als het N-VA ooit in de problemen geraakt - en ik hoop dat dat niet gebeurd want slecht voor Vlaanderen - dan kan een deel van haar stemmen terugvloeien naar het Vlaams Belang, op voorwaarde dat deze partij haar imago aanpast. Het Vlaams Belang zal altijd nodig zijn als zweeppartij, als de partij die de weg wijst voor sommige thema's.
De LDD tenslotte is ten onder gegaan aan haar grootste minpunt: het imago van een eenmanspartij. Het is nu wellicht te laat om daar nog iets aan te doen, te meer daar precies die ene man ook de enige overgebleven verkozene is in het Belgisch parlement. Meer ideeen, meer personeel, meer economie zonder tafelspringerij, dat is het wat Vlaanderen verlangt van LDD. De partij zal de klap van 13 juni, de verjaardag van haar voorzitter, moeilijk te boven komen. Maar toch kan zij nog bijdragen leveren tot een nieuw Vlaanderen.
Na V-dag in ons nieuwe V-land, hebben we nu ook nood aan een nieuwe dynamische mentaliteit en een optimisme dat beantwoord wordt door daden.
Vanaf nu is het woord aan de N-VA.
zondag 13 juni 2010
zaterdag 12 juni 2010
Tweederangsburgers
Neen, ik heb het niet over migranten, niet over de inwoners van BHV. Ik heb het over Vlamingen in het buitenland.
Ja, ik weet het wel, vroeger telden we helemaal niet mee. Geen stemplicht maar ook geen stemrecht.
Nu kunnen we toch stemmen. Tenminste in nationale en Europese verkiezingen. Sommigen van ons toch.
Die mensen die dicht genoeg bij een Belgische diplomatieke post of bij het thuisland wonen.
Maar voor vele kiezers is dat niet het geval. Een voorbeeld: ondergetekende.
Mijn stembrieven kreeg ik mooi tegen vrijdagavond, de laatste werkdag voor 13 juni, na de sluitingsuren van de locale postkantoren. In de praktijk betekent dit dat ik al gestemd heb voor 13 juni - volkomen wettelijk - maar dat ik pas na 13 juni - om precies te zijn, op maandag 14 juni - mijn stembrieven kan gaan verzenden. Ik kan die maar verzenden nadat ze al in een Vlaamse provinciehoofdstad zouden moeten aangekomen zijn. Een brief die met de luchtpost van hier naar het thuisland reist, zit in het beste geval iets minder dan een week onderweg, in het slechtste geval 10 dagen of meer.
Kan ik dan geen koerierdienst gebruiken? Neen, niet anderhalve dag voor de verkiezingsdatum. Het enige wat nog zou kunnen werken, is zelf vrijdagavond op een vlucht naar West-Europa springen, en persoonlijk mijn stembrieven in de bus van het kiesbureau te kippen. Geef toe, geen oplossing.
Dan had ik maar zo slim moeten zijn om niet per post te willen stemmen en dan zelf naar de dichtstbijzijnde Belgische diplomatieke vestiging te gaan om mijn keuze uit te brengen, hoor ik u zeggen? Ook pech. In mijn geval zou dat een vlucht van minstens twee uren betekenen op een dag dat ik moet werken en moeilijk vrij kan nemen. Niet iedereen woont dichtbij een wereldstad met een Belgische ambassade.
Daarom hoop ik op geen vervroegde verkiezingen meer, en op meer rechten voor Vlaamse kiezers in het buitenland. Het zijn niet allemaal Franstalige MR-supporters die zich in BHV ingeschreven hebben.
Ik heb dus braaf met een rood potlood dat hier rondslingerde de twee stembrieven ingevuld, ze elk in een envelop gestopt, en samen met een ondertekend formulier dat moet bewijzen dat ik mijn stemplicht vervuld heb, in een grotere envelop gestopt. Maandagmorgen bij het eerste ochtendgloren doe ik ze dan op de post, al weet ik dat die dames en heren die mijn stem gekregen hebben, ze eigenlijk nooit echt zullen krijgen. Toch deze keer niet.
Deze week hadden we ook in Nederland opmerkelijke verkiezingen, maar ja, die datum lag al maanden vast. Voor Vlaanderen hoop ik dat de peilingen - hoe ongeloofwaardig die soms ook klinken - alvast juist zijn voor de N-VA. Dat de grootste partij van Vlaanderen er echt 1 is die om Vlaanderen en de Vlamingen geeft. Het Vlaams Belang zal wellicht achteruitgaan, hoe ver is nog onduidelijk. Lijst Dedecker vecht om over de kiesdrempel te blijven, en ik gun het hen van harte. Een LDD met 4 procent van de stemmen is een jammerlijk verlies, wat men ook van die partij en van haar voorzitter mag denken.
Jammer genoeg zal mijn bijdrage aan de verkiezingsresultaten heel beperkt blijven door omstandigheden buiten mijn controle, maar ik hoop nog altijd dat 13 juni de geschiedenis ingaat als V-Dag.
Ja, ik weet het wel, vroeger telden we helemaal niet mee. Geen stemplicht maar ook geen stemrecht.
Nu kunnen we toch stemmen. Tenminste in nationale en Europese verkiezingen. Sommigen van ons toch.
Die mensen die dicht genoeg bij een Belgische diplomatieke post of bij het thuisland wonen.
Maar voor vele kiezers is dat niet het geval. Een voorbeeld: ondergetekende.
Mijn stembrieven kreeg ik mooi tegen vrijdagavond, de laatste werkdag voor 13 juni, na de sluitingsuren van de locale postkantoren. In de praktijk betekent dit dat ik al gestemd heb voor 13 juni - volkomen wettelijk - maar dat ik pas na 13 juni - om precies te zijn, op maandag 14 juni - mijn stembrieven kan gaan verzenden. Ik kan die maar verzenden nadat ze al in een Vlaamse provinciehoofdstad zouden moeten aangekomen zijn. Een brief die met de luchtpost van hier naar het thuisland reist, zit in het beste geval iets minder dan een week onderweg, in het slechtste geval 10 dagen of meer.
Kan ik dan geen koerierdienst gebruiken? Neen, niet anderhalve dag voor de verkiezingsdatum. Het enige wat nog zou kunnen werken, is zelf vrijdagavond op een vlucht naar West-Europa springen, en persoonlijk mijn stembrieven in de bus van het kiesbureau te kippen. Geef toe, geen oplossing.
Dan had ik maar zo slim moeten zijn om niet per post te willen stemmen en dan zelf naar de dichtstbijzijnde Belgische diplomatieke vestiging te gaan om mijn keuze uit te brengen, hoor ik u zeggen? Ook pech. In mijn geval zou dat een vlucht van minstens twee uren betekenen op een dag dat ik moet werken en moeilijk vrij kan nemen. Niet iedereen woont dichtbij een wereldstad met een Belgische ambassade.
Daarom hoop ik op geen vervroegde verkiezingen meer, en op meer rechten voor Vlaamse kiezers in het buitenland. Het zijn niet allemaal Franstalige MR-supporters die zich in BHV ingeschreven hebben.
Ik heb dus braaf met een rood potlood dat hier rondslingerde de twee stembrieven ingevuld, ze elk in een envelop gestopt, en samen met een ondertekend formulier dat moet bewijzen dat ik mijn stemplicht vervuld heb, in een grotere envelop gestopt. Maandagmorgen bij het eerste ochtendgloren doe ik ze dan op de post, al weet ik dat die dames en heren die mijn stem gekregen hebben, ze eigenlijk nooit echt zullen krijgen. Toch deze keer niet.
Deze week hadden we ook in Nederland opmerkelijke verkiezingen, maar ja, die datum lag al maanden vast. Voor Vlaanderen hoop ik dat de peilingen - hoe ongeloofwaardig die soms ook klinken - alvast juist zijn voor de N-VA. Dat de grootste partij van Vlaanderen er echt 1 is die om Vlaanderen en de Vlamingen geeft. Het Vlaams Belang zal wellicht achteruitgaan, hoe ver is nog onduidelijk. Lijst Dedecker vecht om over de kiesdrempel te blijven, en ik gun het hen van harte. Een LDD met 4 procent van de stemmen is een jammerlijk verlies, wat men ook van die partij en van haar voorzitter mag denken.
Jammer genoeg zal mijn bijdrage aan de verkiezingsresultaten heel beperkt blijven door omstandigheden buiten mijn controle, maar ik hoop nog altijd dat 13 juni de geschiedenis ingaat als V-Dag.
zaterdag 5 juni 2010
V - 1
V min 1. Een week voor de verkiezingen zijn wij, en volgens de recentste peilingen lijken de kiezers voor nog meer Vlaanderen gekozen te hebben dan een maand geleden leek te gebeuren.
De voorzichtigste ramingen, ook van mijnentwege, leken de N-VA in het beste geval juist tegen de 20 procent te geven, dicht bij maar nog achter de eeuwige eerste, CD&V. Het Vlaams Belang zou achteruit gaan, niemand weet hoe veel. Lijst Dedecker leek ten dode opgeschreven, vooral na de recentste 'incidenten' - het opnemen van een overlopende socialistische imam, het 'zatte' optreden van de grote leider, de vakantie van de senaatlijsttrekker.
Nu lijkt plots alles veranderd. Als we de recentste peiling mogen geloven, gaat de N-VA niet zomaar vooruit. De partij - een paar jaar terug nog een minipartij - zou van omvang verdubbelen en zelfs de vroegere grote kartelbroer achter zich laten. Vlaams Belang zou nog steeds krimpen - al weten we nog niet of de brutale moord op een vrederechter en een griffier door een voormalig asielzoeker daar iets aan kan veranderen. En Lijst Dedecker lijkt gered en uit de risicozone.
Geloof ik in die peilingen? Natuurlijk niet, het zijn maar peilingen. Zoals politici zelf zo vaak zeggen, de echte peiling, die gebeurt de dag van de verkiezingen.
Het is wel enorm hoopgevend dat zo'n 42 procent van de Vlamingen - als je de scores van de drie V-partijen mij mekaar optelt - een keuze maken voor Vlaanderen. Misschien nog niet voor een onafhankelijk Vlaanderen, maar het gaat toch die richting uit. Het is een stem tegen de Corridor van Milquet, die plotseling Adolf Hitler navolgt, de man die een corridor wou tussen Oost-Pruisen en zijn Duitse Rijk. Een stem tegen het agressieve expansionisme van extreem-nationalist Olivier Maingain. Een stem ook tegen het niet-regeren van de regeringen Leterme en Van Rompuy, die ons nalieten met een Griekse economie en een Derde Wereld justitie.
Nog een week en we weten of de kiezers werkelijk een nieuw Vlaanderen willen. Daarna begint het harde werk. Tonen dat je de kiezer trouw blijft en geen nieuwe Leterme wordt. V betekent ook verandering.
De voorzichtigste ramingen, ook van mijnentwege, leken de N-VA in het beste geval juist tegen de 20 procent te geven, dicht bij maar nog achter de eeuwige eerste, CD&V. Het Vlaams Belang zou achteruit gaan, niemand weet hoe veel. Lijst Dedecker leek ten dode opgeschreven, vooral na de recentste 'incidenten' - het opnemen van een overlopende socialistische imam, het 'zatte' optreden van de grote leider, de vakantie van de senaatlijsttrekker.
Nu lijkt plots alles veranderd. Als we de recentste peiling mogen geloven, gaat de N-VA niet zomaar vooruit. De partij - een paar jaar terug nog een minipartij - zou van omvang verdubbelen en zelfs de vroegere grote kartelbroer achter zich laten. Vlaams Belang zou nog steeds krimpen - al weten we nog niet of de brutale moord op een vrederechter en een griffier door een voormalig asielzoeker daar iets aan kan veranderen. En Lijst Dedecker lijkt gered en uit de risicozone.
Geloof ik in die peilingen? Natuurlijk niet, het zijn maar peilingen. Zoals politici zelf zo vaak zeggen, de echte peiling, die gebeurt de dag van de verkiezingen.
Het is wel enorm hoopgevend dat zo'n 42 procent van de Vlamingen - als je de scores van de drie V-partijen mij mekaar optelt - een keuze maken voor Vlaanderen. Misschien nog niet voor een onafhankelijk Vlaanderen, maar het gaat toch die richting uit. Het is een stem tegen de Corridor van Milquet, die plotseling Adolf Hitler navolgt, de man die een corridor wou tussen Oost-Pruisen en zijn Duitse Rijk. Een stem tegen het agressieve expansionisme van extreem-nationalist Olivier Maingain. Een stem ook tegen het niet-regeren van de regeringen Leterme en Van Rompuy, die ons nalieten met een Griekse economie en een Derde Wereld justitie.
Nog een week en we weten of de kiezers werkelijk een nieuw Vlaanderen willen. Daarna begint het harde werk. Tonen dat je de kiezer trouw blijft en geen nieuwe Leterme wordt. V betekent ook verandering.
Abonneren op:
Posts (Atom)
