Van Preformatie tot Predeclaratie

Wie dacht dat een combinatie van de grootste hervormingsgezinde partij van Vlaanderen en de meest autoritaire, conservatieve kracht in het Franstalige gebied een wonderoplossing zou vinden, is er aan voor de moeite.
Het concept van de preformatie heeft niet kunnen verbergen dat de afgrond tussen Vlaanderen en de Franstaligen te groot is. Na al het gepraat over B-H-V, de financieringswet en Copernicus, is het nu tijd voor een oplossing.
Die oplossing is nu geen nieuwe verkiezingen, geen noodregering, geen regering van nationale eenheid of van technocraten, maar een conclusie die al lang had moeten duidelijk zijn: Vlaanderen en Wallonie kunnen elk hun eigen weg zoeken, elk oplossingen zoeken die passen voor hun eigen problemen in plaats van oplossingen toepassen die de problemen alleen maar erger maken.
Het wordt tijd dat Vlaanderen zelf het heft in eigen handen neemt, niet om de Walen te kleineren, maar om zelf de eigen toekomst en welvaart veilig te stellen. Zoals het nu verloopt nog eens tien jaar verder gaan, zo komt Vlaanderen altijd maar dichter bij Derde Wereld status. Het wordt tijd dat het Vlaams Parlement een initiatief neemt. Geen preformatie meer, maar een predeclaratie voor een keuze voor onafhankelijkheid. Wat Wallonie doet, onafhankelijkheid, fusie met Frankrijk, dat wordt haar eigen keuze.
Vlaanderen moet kiezen, nu, in 2010, voor haar welvaart, toekomst en onafhankelijkheid. Geen enkele pre-, in-, re- of andere -formatie zal daar ook maar iets kunnen aan verhelpen. Het Belgenland werkt niet meer, maar Vlaanderen als onafhankelijk land in Europa wel.