De Week van Wouter

Ja, het is moeilijk een blog aan te vullen wanneer er niets gebeurt. Wouter Beke is de recentste keuze in het lange lijstje van waarde landgenoten die door Laken het veld ingestuurd worden om een onbestuurbaar land bestuurbaar te maken. Ondertussen zijn weer een handvol Arabische landen via revoluties van regering veranderd, maar Belgenland roest vast. En zolang de Franstaligen 'non' blijven zeggen tegen redelijke vragen vanuit Vlaanderen, zal dat niet veranderen.
Terwijl Wouter een gevreesde christen-democratische traditie toepast en toegeeft om 'het land' te 'redden.' Alle opiniepeilingen wijzen erop dat dit dodelijker voor zijn partij zou kunnen zijn dan een tsunami voor Japan.
Hier en daar, vooral in linkse kringen en bij traditionalistische liberalen, hoor je de suggestie om die lastige N-VA, ondanks haar enorme verkiezingsoverwinning, te laten vallen en maar naar een klassieke tripartite te grijpen. Socialisten, liberalen, christen-democraten, kortom de partijen die al decennialang het land naar de vaantjes geholpen hebben, eventueel aangevuld met de autoloze, energieloze groenen.
De recentste opiniepeiling van Le Soir-zusterkrant De Standaard en linkse omroep VRT toont dat alle verwijten aan het adres van de N-VA maar weinig indruk maken op het publiek: de partij van Bart De Wever blijft boven de 30 procent zweven, de Vlaamsgezinde niet-traditionele stem rond 45 procent. Alle pogingen om De Wever af te schilderen als de grote boeman, de Filip De Winter-light, lijken te mislukken, en terecht.
Het land moet niet terug naar het Belgicistische verleden: het moet een stevige stap vooruit zetten, liefst naar volledige onafhankelijkheid en een nieuw begin, minstens naar een confederatie waar Vlaanderen zichzelf kan besturen zonder de inmenging van radicale Franstaligen en parasiterende monarchen. Idem ditto voor Walen en Franstaligen - als de Vlamingen zo bekrompt en agressief zijn als Le Soir en haar Vlaamse pseudo-intellectuele adepten beweren, zal het hen geen moeite kosten om de laatste band met Vlaanderen door te snijden en te kiezen voor eigen onafhankelijkheid of voor het grote Franse moederland.
Ondertussen blijven wij uitkijken wie Wouter Beke opvolgt: een andere Bijna Bekende Belg of nieuwe verkiezingen.