Volgende Halte: Vlaamse Onafhankelijkheid

Het wereldrecord staat er. Gent vierde feest donderdag, maar de echte oplossing van de crisis bleef te veel buiten beeld.
Als 249 dagen regeringscrisis iets bewijst, is het niet dat de politieke partijen geen goede wil tonen, maar dat dit land zoals het nu bestaat, niet meer te regeren valt. Een wagen zonder motor krijg je niet meer in beweging.
Het is goedkoop de schuld in de schoenen te willen schuiven van de N-VA, maar zij is de partij die begrijpt dat we beter geen regering hebben, dan een slechte regering. Een regering van de lethargie, een regering van de wafelijzers, een regering van de niet-bestaande nationale eenheid.
Nu is het de tijd om de trein op de sporen te zetten naar het volgende station. Johan Vandelanotte heeft er al iets van begrepen, al getuigt zijn voorstel nog van Belgicistische schroom. Een Belgische Unie met vier componenten.
Een stap vooruit, maar die zal opnieuw verzanden in nieuwe ruzies. Trouwens, toen Vandelanotte nog de man van Laken was en 'informatie' moest verzamelen, hebben we niets in die zin van hem gehoord.
Alleen een ouwe 'omnibus,' een trage stoptrein, zal aan het station van de Belgische Unie stoppen. Een echte trein die passagiers op hun bestemming brengt, rijdt stevig door tot aan het station Vlaamse Onafhankelijkheid. Pas daar kunnen we afgeraken van het Franstalige gepest over neo-Hitleriaanse corridors, transfers, uitbreiding van Brussel, economische blokkeringen, lakse justitie en une langue si locale.
Pas als we het station Vlaamse Onafhankelijkheid binnenrijden, kunnen we echt gaan feest vieren.

Paars

Elio di Rupo extreem positief over eerste contacten met Didier Reynders. Hoeft het te verwonderen? Als de man van de partij van Happart samenzit met die van het FDF, kunnen er dan veel meningsverschillen opduiken over de toekomst van het land?
Socialisten en liberalen mogen in andere landen soms diametraal tegenover elkaar staan, als het gaat over Franstalig nationalisme is dat bij ons niet het geval.
De truc om de liberalen bij de regeringsvorming te betrekken, is maar een laatste noodgreep van Laken. Het maneuver dient ook om het idiote plan van di Rupo voor een regering van nationale eenheid een likje verf van realiteit toe te dienen.
Wie gelooft er die mensen nog? Reynders is nog maar aan zijn nutteloze informatieronde begonnen of zijn compaan Olivier Maingain gooit olie op het vuur door de uitbreiding van Brussel weer op tafel te gooien.
Het meest voor het hoofd stotende is de oorverdovende stilte van de Shame en NietInOnzeNaam mensen. De betogers en protesteerders tegen het uitblijven van een regering waren zogezegd tegen het nationalisme. Waarom geen protest tegen het Franstalige nationalisme van Maingain en co? Het roepen om een Franstalige corridor tussen Brussel en Wallonie is toch puur Hitler, te vergelijken met de roep om een Duitse corridor door Polen? Blijkbaar zijn onze pure dames en heren uit de culturele sector alleen gechokeerd door nationalisme dat een taalgroep verdedigt tegen expansionisme, en niet door nationalisme van inwijkelingen die hun wil opdringen aan lokale inwoners. De wereld op zijn kop. Het irrationele van de kunst, wellicht.
Ondertussen is het voor iedereen duidelijk dat er geen echte uitweg uit de crisis meer overblijft. Behalve verkiezingen, die hopelijk voor de zoveelste keer een signaal geven dat er met de 60 percent Vlamingen in dit land niet meer kan gesold worden. Ja, een nieuwe regering is nodig, maar alleen als die regering oplossingen vindt voor de economische crisis en voor het wanbeleid waar de paarse regeringen de aanzet toe gegeven hebben. Economische vooruitgang, meer justitie, minder zinloos geweld, het kan alleen met een efficiente regering. De traditionele partijen van rood, blauw, oranje en groen hebben al getoond dat ze het niet kunnen. Een regering van nationale eenheid tussen diezelfde partijen wordt een regering van de lethargie.
De enige uitweg zijn verkiezingen met een duidelijk signaal van de kiezer voor meer Vlaanderen en meer efficientie.