Of is het? De toegevingen die Vlaanderen (lees, de Vlaamse traditionele partijen) gemaakt hebben, hollen de vooruitgang uit. Zal de verfransing van de Rand nu stilvallen? Zelfs de Europese Unie zet zich nu in om zeker te maken dat dat niet zal gebeuren.
En ondertussen? Politiek Vlaanderen maakt zich klaar voor de grote show van het jaar, de gemeenteraadsverkiezingen van oktober. Witte konijnen allerhande springen uit het veld en gaan op lijsten staan. Van fotomodellen en acteurs in Vlaamse soaps tot professoren en politiecommissarissen.
De grote winnaar lijkt bij voorbaat al de N-VA. Gelukkig is dat een V-partij, maar we beginnen ons al af te vragen of de V na de verkiezingen nog zal tellen. De partij lijkt alsmaar banger te worden om ook in een cordon sanitaire gestopt te worden door de linkse pers, de linkse politieke elite, Laken en de vroegere bondgenoten van christen-democratische oorsprong.
In Antwerpen is er eerst en vooral de weigering om zelfs na de verkiezingen te gaan samenwerken met het Vlaams Belang, de enige partij die nog Vlaamser is dan N-VA. Bart De Wever droomt van een coalitie met 'Open' VLD die dan rechts kan regeren en de plannen van het Vlaams Belang zou kunnen uitvoeren zonder de partij zelf erbij te betrekken. De vraag is wat er gebeurt als die twee geen meerderheid behalen. Zal N-VA dan scheep gaan met de SP.A, die ook de PS en de gezelfmoordde CD&V op haar lijst geplaatst heeft? Wie zal dan nog geloof hechten aan de belofte van verandering die de N-VA nu nog symboliseert?
Dan is er de zaak Ceder. Vroeger vooraanstaand lid van Vlaams Belang komt bij N-VA terecht maar zachte zielen binnen die partij zien dat niet zo zitten. Dat is misschien goed nieuws voor Vlaams Belang, dat zo de uittocht van leden richting N-VA zal zien stilvallen. Aan de andere kant betekent het echter dat de N-VA er van af ziet de volle breedte van de Vlaamse Beweging te vertegenwoordigen. Geen Forza Flandria dus, maar alleen een smallere, centrum-rechtse, salonvriendelijke versie van een Vlaamse partij, een mini-olifant die niet brult en geen brokken maakt.
Voor de verkiezingen van oktober wensen wij Vlaamsvriendelijke meerderheden zien tot stand komen, gemeentebesturen die de echte problemen aanpakken en geen taboes laten staan, of die nu betrekking hebben tot verkeer, milieu, misdaad of vervreemding. De V-partijen moeten elkaar niet aftroeven of isoleren, maar het cordon sanitaire doorbreken en de stem van de kiezer volledig laten spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten